Dlaczego uzależniony nie szuka pomocy?

Uzależnienie a złudne poczucie kontroli

Osoby zmagające się z chorobą alkoholową żyją w świecie iluzji i zaprzeczania, które uniemożliwiają im realistyczne pojmowanie swojego uzależnienia. Najczęściej też stosują rozmaite mechanizmy obronne, zaprzeczając istnieniu jakiekolwiek problemu. Zdaje im się, że mają pełną kontrolę nad spożywaniem alkoholu lub przyjmowaniem narkotyków – mogą przestać w dowolnym momencie, niemal z dnia na dzień, jeśli tylko zechcą. W takiej sytuacji sugerowanie konieczności rozpoczęcia terapii – terapia uzależnień Azamed – spotyka się zwykle ze złością, odrzuceniem takiej propozycji, a często nawet przerzuceniem winy na rodzinę. W ten sposób koło się zamyka. Choć wywieranie wpływu na osoby uzależnione nie należy do łatwych, warto podejmować trud, dzięki któremu możemy pomóc im na nowo stanąć na nogi.

Jak interweniować?

Spora część uzależnionych od alkoholu lub narkotyków decyduje się sięgnąć po pomoc w chwili, gdy w ich życiu dochodzi do radykalnych, bolesnych zmian. Odejście żony, utrata pracy czy odsunięcie się dzieci to wystarczająco silne impulsy, które uświadamiają uzależnionym szkodliwość nałogu, w którym tkwią. Takich traumatycznych przeżyć nie da się jednak oczywiście przewidzieć czy zaplanować.

Na szczęście istnieją inne metody docieranie do świadomości alkoholika czy narkomana – nie trzeba więc czekać aż pozostanie on sam czy bez pracy. Mowa tu o interwencji bliskich, której celem jest skłonienie uzależnionego do podjęcia leczenia lub zorganizowania pierwszego kontaktu z placówką leczenia uzależnień. Interwencja ta ma formę rozmowy. Należy zadbać o jej odpowiednią organizację – tak, by uzależniony nie podejrzewał, że dyskusja będzie dotyczyć jego sytuacji. Warto też, aby w rozmowie uczestniczyło kilka osób. Dzięki temu zyskamy przewagę argumentową nad chorym, zwiększając tym samym szanse powodzenia przedsięwzięcia.

W jaki sposób rozmawiać z uzależnionym?

Pomoc osobom uzależnionym wymaga odpowiednich kompetencji komunikacyjnych. Po pierwsze uważajmy na słowa – rozmowa z alkoholikiem czy narkomanem bardzo szybko może przerodzić się w kłótnię. Zwłaszcza, jeśli będziemy adresować w jego kierunku wyrzuty i zbyt mocno koncentrować się na osobistych pretensjach.

Podczas interwencji kierujmy się trzema zasadami udanej komunikacji: nie oceniajmy, nie generalizujmy i nie wracajmy do przeszłości. Nie róbmy tych rzeczy, nawet wtedy, jeśli bliska nam osoba sprawia nam swoim zachowaniem ból i przykrość. Kierowanie w jej stronę uwag typu „kiedyś byłeś lepszym mężem/żoną”, „zawiodłem/-am się na Tobie” czy „zawsze myślisz tylko o sobie” nie przyniosą pozytywnych efektów. Zamiast poniżać, uzależnionemu należy uświadamiać naszą troskę i chęć niesienia pomocy.

W trakcie rozmowy posługujmy się więc przykładami – mówmy, jak zachowuje się pod wpływem alkoholu czy narkotyków i jak to zachowanie wpływa na pozostałych domowników. W ostateczności możemy postawić uzależnionego przed wyborem: nałóg albo rodzina. Najważniejsze, by poczuł on potrzebę zmian bez nadmiernego obarczania go całą winą.

Nie zostawiaj uzależnionego bez pomocy

Zawsze wtedy, gdy uzależniony zgodzi się na podjęcie leczenia, możemy mówić o dużym sukcesie. Najtrudniejsza część jest za nami! Co nie oznacza, że od tego momentu będzie już tylko łatwiej. Na tym etapie szczególnie ważną rolę odgrywa wsparcie rodziny i przyjaciół. Wychodzenie z nałogu jest procesem trudnym, który pochłania mnóstwo czasu i wysiłku.

Sprawdź – Jak przerwać ciąg alkoholowy?

By alkoholik lub narkoman wytrwał w swoim postanowieniu, musi mieć oparcie innych osób. Kibicowanie, dodawanie otuchy czy zapewnienie o ciągłym byciu obok będą najlepszą motywacją do powrotu do normalności. Wizja poprawy sytuacji uzależnionego, a przy tym całej rodziny, to najlepszy powód do poświęcenia mu swoich sił.