Jak zacząć leczenie alkoholizmu?

Alkoholizm to nałóg na tyle powszechny, że zmagają się z nim osoby w różnym wieku. Pomimo popularnej opinii, że problem dotyczy osób z marginesu społecznego, alkoholizm zagraża także osobom dobrze sytuowanym, ale żyjącym pod wpływem stresu czy presji społecznej. Po alkohol sięga się często, by zrelaksować się, zasnąć, przestać myśleć o kłopotach. Nałóg zaczyna się więc niewinnie i niepozornie. Ponieważ każdy ma inne predyspozycje fizyczne i psychiczne, uzależnienie może pojawić się po kilku latach sięgania po alkohol, ale także znacznie szybciej. Decyzja o podjęciu leczenia bywa bardzo trudna, zwłaszcza u osób, które nawet nie są świadome, że już wpadły w objęcia zgubnego nałogu. Jednak odpowiednia terapia, samozaparcie w dążeniu do wyzdrowienia i pomoc najbliższych dają szansę na powrót do zdrowia i życia bez alkoholu. W skutecznym leczeniu alkoholizmu pomagają specjaliści z dziedziny psychologii, medycyny i psychiatrii, dobierając indywidualnie proces leczenia.

Etapy leczenia alkoholizmu

Tak jak nikt z dnia na dzień nie staje się alkoholikiem, tak i proces leczenia nałogu może trwać. Terapia ma określoną dynamikę i fazy, to proces długotrwały, który wymaga od chorego dużo samozaparcia, ciężkiej pracy nad sobą, ale zawsze się opłaca i poprawia relacje z rodziną czy przyjaciółmi. Koncepcji etapów leczenia alkoholizmu jest wiele. Wyróżnić jednak możemy:

Faza pierwsza – picia. To moment zwrotny w nałogu, kiedy chory sięga dna, zostaje pozostawiony sam sobie lub traci dach nad głową, czy kiedy pod wpływem alkoholu zaczyna mieć poważne problemy ze zdrowiem,
Faza druga, czyli przejściowa, kiedy osoba uzależniona zaczyna uświadamiać sobie, że jednak potrzebuje pomocy, ale wciąż nie jest przekonana do podjęcia leczenia,
Faza trzecia, która wiąże się z uświadomieniem swojego problemu i pojawia się motywacja do podjęcia walki o zdrowie i wyjście z nałogu,
Faza czwarta polega na utrwalaniu pozytywnych zachowań – odstawienie alkoholu, podjęcie terapii, rozwój emocjonalny, duchowy, naprawa relacji z ludźmi.

Zdiagnozowanie alkoholizmu

O tym, że ktoś jest uzależniony od alkoholu, świadczą zarówno objawy fizjologiczne, jak i psychologiczne. Do fizjologicznych należy zespół abstynencyjny, który wywołany jest natychmiastowym odstawieniem alkoholu. Chory może odczuwać drżenie mięśni, mieć halucynacje, napady drgawkowe czy delirium tremens (majaczenie alkoholowe). Może też być niezwykle odporny na wysokie dawki alkoholu we krwi czy mieć zaburzenia pamięci. W organizmie alkoholika zachodzą także poważne zmiany, do których należą m.in. zapalenie wątroby, alkoholowe zwyrodnienie mózgowe, marskość wątroby czy zapalenie trzustki. O psychologicznym uzależnieniu świadczą między innymi zmiany w zachowaniu pacjenta czy rozpad jego życia rodzinnego lub problemy w pracy.

Zdecydowanie się na podjęcie leczenia

Chociaż wiele rodzin alkoholików motywuje ich do podjęcia leczenia, skutek przyniesie ono wtedy, kiedy sam chory zdecyduje się na zmiany w swoim życiu. To alkoholik musi pogodzić się z tym, że ma problem i potrzebuje pomocy. Terapia to proces żmudny, wymagający konsekwencji i samozaparcia, ale także poddania się rygorom terapii, a nawet zdecydowania się na detoks alkoholowy czy wszycie esperalu. Leczenie nie polega bowiem na krótkiej hospitalizacji czy przyjmowaniu jedynie określonych leków, ale na kompleksowym działaniu psychologicznym, a w przypadkach problemów ze zdrowiem, także na pomocy lekarskiej.

Odwyk alkoholowy

Leczenie odwykowe znacząco zwiększa szanse na życie w abstynencji. Polega ono przede wszystkim na pobycie w zakładzie lecznictwa odwykowego, gdzie pod okiem specjalistów pacjent przechodzi odtruwanie alkoholowe oraz kierowany jest na spotkania z psychoterapeutą. Lekarze mogą także włączyć do terapii farmakoterapię czy zasugerować wykonanie wszywki alkoholowej.

Podjęcie dalszego życia w abstynencji

Odstawienie alkoholu nie oznacza wyleczenia z alkoholizmu. Alkoholik zawsze już nim pozostanie, nawet jeśli nie pije przez kilkadziesiąt lat. Musi do końca życia unikać alkoholu, nawet jeśli ten jest zawarty w lekach czy pożywieniu. Alkoholik musi mieć na tyle dużo siły, by w każdej sytuacji, gdy ktoś częstuje go alkoholem, odmawiać. W domu, w którym mieszka, nie powinno być butelek z winem, piwem, wódką czy nawet cukierków z alkoholowym nadzieniem. Dlatego tak ważne jest wsparcie rodziny i przyjaciół oraz korzystanie z terapii grupowej czy indywidualnej, nie tylko w chwilach zwątpienia, ale także dla podtrzymania efektów dotychczasowych działań.

Zagrożenia zdrowotne

Alkohol jest trucizną, która przyczynia się do zgonów. Osoby, które go nadużywają, żyją średnio krócej od 10 do nawet 22 lat niż te, które piją małe ilości i tylko sporadycznie. Alkoholizm sprzyja także pojawianiu się zaburzeń elektrolitowych, zaburzeń świadomości, zapamiętywania czy otępienia. Zwiększa też prawdopodobieństwo popełnienia samobójstwa.

Zagrożenia psychiczne i społeczne

Alkohol i jego nadużywanie wiąże się z rezygnacją kontroli nad życiem. Alkoholicy zaniedbują swoje dzieci, nie są w stanie porozumieć się z partnerem czy pracodawcą, tracą więzi społeczne i żyją w izolacji. Często także przyczyniają się fizycznie do krzywdy innych: stosują przemoc wobec rodziny lub ją porzucają, prowadzą pojazdy mechaniczne pod wpływem alkoholu lub biorą udział w bójkach.

Ważne jest, aby zdiagnozować pierwotną przyczynę popadnięcia w nałóg alkoholowy

Uzależnienie jest chorobą świadczącą o tym, że alkoholik ma jakiś duży problem psychiczny, który rekompensuje sobie, sięgając po alkohol. W toku terapii grupowej czy indywidualnej można dotrzeć do sedna problemów i pierwotnej przyczyny wpadnięcia w nałóg. Jest to konieczne, aby rozwiązać problemy osobiste, życiowe, zmniejszyć stres i zniwelować powody, dla których chory uciekał w alkohol. Odtrucie i zaszycie alkoholowe są fazą początkową w drodze do skutecznego wyleczenia uzależnienia.

Jak zacząć leczenie alkoholizmu?

Dzwonisz

Przyjeżdża lekarz

Pomagamy